Het begon zoals altijd met een discussie over een serieus duikonderwerp: ijsduiken en de risico’s. Al snel viel ook het woord ‘klimaatverandering’ Conclusie na precies 14 minuten: de kans op ijsduiken in Nederland is inmiddels ongeveer net zo groot als een ontmoeting met een zeekoe in de Vinkeveense Plassen.
Happy liet zich echter niet uit het veld slaan. “Dan maken we toch gewoon óns eigen ijsduikmoment!” zei ze, met het soort enthousiasme dat alleen ontstaat na drie koppen koffie en een YouTube-video over poolonderzoekers. Resultaat: de jaarlijkse familie-ijsduik — in augustus.
De formule is eenvoudig: iedereen van Open Water tot instructeur springt in het (geheel vloeibare) water, roept hard brrr om de sfeer te simuleren, maakt een mooie duik en klimt er weer uit met het gevoel dat ze deel hebben genomen aan een heroïsche traditie. Daarna volgt het echte hoogtepunt: ijs. Niet van het bevroren soort waar je in kunt duiken, maar in bakjes. Zelf scheppen, vanille of chocolade, en een topping naar keuze.
De kinderen kiezen hagelslag, de volwassenen doen alsof nootjes een “gezonde” optie zijn, en Happy schept drie keer op “voor het positief drijfvermogen”.
En zo werd klimaatverandering besproken, ijsduiken in het programma opgenomen, en het clubmotto herschreven:
“We laten ons niet tegenhouden door smeltend ijs — we eten het gewoon op.”
